Uniwersalna podpora z rolką, czyli moja pierwsza spawarka, cz.2

Kilkanaście złotych za stal, parę kolejnych za łożyska oraz spawarka – tyle potrzeba, aby zrobić sobie bardzo praktycznego pomocnika do warsztatu.

Podobnego pomocnika szukałem od dawna. To, co można było dostać w sklepie było albo bardzo drogie (około 150-180 złotych za podporę Wolfcrafta), albo tanie i sprawiało wrażenie, że działa na słowo honoru. Postanowiłem zatem zrobić sobie taką uniwersalną podporę sam. W składzie ze stalą kupiłem materiał – dwa profie zamknięte, (kwadraty: 25 i 30 mm), kawałek rury (średnica około 48 mm) i garść zaślepek. W sklepie z łożyskami wynalazłem takie, które niemal idealnie pasowały do rury. Ponieważ trudno było dobrać łożysko, którego wewnętrzna średnica miała by około 10 mm, dokupiłem kilka simeringów i wcisnąłem je do łożyska. W starych gratach wyszperałem kawałek płaskownika i… zabrałem się do pracy.

Zacząłem od przewiercenia grubszego profilu – to będzie miejsce na nakrętkę i pokrętło, aby móc swobodnie regulować wysokość rolki. Nakrętkę unieruchomiłem specjalnymi szczypcami i przyspawałem ją, uprzednio wkręcając śrubę, aby pokrętło było w osi otworu.

 

Do górnej poprzeczki dospawałem dwa kawałki płaskownika, a wcześniej wywierciłem w nich dwa otwory na śruby, którymi zamocuję rolkę.

Kątownik spawalniczy, który widzicie na zdjęciu, to kapitalna sprawa. Kosztuje niewiele, a bardzo ułatwia pracę – bez względu na to, czy jesteś zawodowcem, czy początkującym spawaczem. Później przyszedł czas na resztę elementów: podstawę i dwie poprzeczki, aby podpora była stabilna.

Wszystkie spawy zeszlifowałem. Te, które były na płaskich elementach, za pomocą tarczy lamelkowej, a te w załamaniach, zwykłą, grubą tarczą.

Kiedy cała konstrukcja była już wyczyszczona, przetarłem ją benzyną ekstrakcyjną, a następnie pomalowałem podkładem w sprayu.

Wykończyłem całość zwykłym lakierem w aerozolu – wybrałem klasyczny, czarny połysk. Końcówki profili zaślepiłem plastikowymi zatyczkami. Znajdziecie takie w hurtowniach ze stalą, albo sklepach żelaznych.

Teraz kolej na rolkę. Do środka rury wcisnąłem łożyska. Są standardowe i tanie – 6302. Za „chińczyki” zapłaciłem w sumie jakieś 7 złotych. Ponieważ wewnętrzna średnica rury była nieco większa, niż łożysko, owinąłem je kilkoma warstwami taśmy izolacyjnej – takiej, której używa się do zabezpieczania przewodów elektrycznych.

Rura jest zamocowania dwoma śrubami 10-tkami. Aby nic nie latało i pracowało gładko, otwory w płaskownikach są nagwintowane.

Wisienką na torcie jest pokrętło – za jego pomocą mogę zablokować podporę na określonej wysokości i korzystać z niej zarówno pracując przy ukośnicy, wiertarce kolumnowej, a także pile.

Gdybym robił drugi egzemplarz podpory, zmieniłbym kilka drobiazgów. Rura mogłaby być nieco mniejsza, podobnie jak podstawa. Tak duży rozstaw nie jest potrzebny, a całość i tak jest stabilna. Koszt mojej podpory zamknął się w jakichś 40 złotych, przy założeniu, że stal kupujecie w specjalistycznym składzie, a nie, np. w Castoramie. Tam dwumetrowy profil 25 potrafi kosztował około 30 złotych, nie mówiąc o tym, że czasami trudno dostać dwa wymiary, które umożliwią wsuwanie jednego profilu w drugi.

Jeśli zainteresował Cię mój projekt, sprawdź poprzedni wpis, w którym opisuję moją pierwszą spawarkę: PowerUp 73202 – moja pierwsza spawarka. Dzięki współpracy z jej producentem, możesz dostać fajny rabat na model, który opisuję, a koszty przesyłki pokryje sklep. Szczegóły znajdziesz poniżej:

Dla wszystkich, którzy chcą rozpocząć swoją przygodę ze spawaniem, mam jeszcze jedną niespodziankę. Jeśli jesteś czytelnikiem tego bloga i masz na swojej liście must-have inwerter, o którym piszę, możesz kupić go taniej. Wystarczy, że w sklepie dorzucisz do koszyka dodatkową rzecz, którą i tak wykorzystasz w pracy. Może to być przyłbica do spawania, albo kątownik spawalniczy. Za przesyłkę także nie zapłacisz ani grosza! Szczegóły znajdziesz na specjalnej stronie. Znajdziesz ją tutaj: spawarka z akcesoriami.