Połączenia stolarskie – prosty pomocnik

Ci z Was, którzy biegają, pewnie wiedzą, że zasada im lepsze mam buty, tym szybciej będę biegał, nie działa. Podobnie jest w stolarstwie. Z tą różnicą, że stolarze jeśli nie muszą, to nie biegają. Nie musisz wcale inwestować w najdroższy sprzęt, żeby robić fajne rzeczy. Nie musisz kupować drogiej obrabiarki, która nie dość, że nie zawsze zmieści się w kuchni, to nie zawsze pomoże ci zostać stolarzem. Urok rzemiosła polega na tym, że do końcowego efekty prowadzi wiele dróg. Im więcej wiesz, im więcej wpadek zaliczyłeś podczas praktyki, tym bardziej jesteś świadomy jak zrobić coś szybko, dobrze i solidnie. Nawet dysponując okrojonym zapleczem warsztatowym.

Uwielbiam tradycyjne połączenia stolarskie. Gwoździe i śruby, szczególnie nieprawidłowo dobrane, irytują mnie jak stanie w korkach, albo przeziębienie w środku lata. Stosowanie połączeń kieszeniowych jest trochę jak jedzenie ślimaków – niby ludzie to robią i żyją, ale w tej technice jest coś, co mnie niepokoi. To, że trener reprezentacji Niemiec w piłce nożnej wącha rękę, którą chwilę wcześniej zrobił sobie na szybko kolonoskopię, nie znaczy, że to fajne. A widlice, wczepy i zakładki zawsze będą fajne. Tak, jak muzyka klasyczna.

Kiedy zaczynałem eksperymentować z połączeniami stolarskimi, próbowałem używać narzędzi ręcznych. A, że jestem niecierpliwy, nie zawsze mi się to udawało. Postanowiłem więc zrobić sobie małego jiga do piły stołowej. Teraz widlicę robię w 2 minuty. Idzie mi to szybciej, niż zaparzanie vifona.

Do przygotowania przystawki użyłem kawałków sklejki, uchwytu od kuchennego frontu, kilku wkrętów i kleju.

Z pasków sklejki buduje prostopadłościan. Jedna jego ścian musi być nieco szersza – za chwilę napiszę, po co.

Łączę wszystko za pomocą kleju i paru wkrętów. Otwory pogłębiam fazownikiem. Do płaszczyzny, do której będę mocował obrabiany materiał, doklejam kawałek cienkiej sklejki. To będzie stoper dla ciętego materiału. Jedna ze ścianek będzie wyższa, żeby móc przytrzymać cięty materiał ściskiem. Ważne jest to, aby nasz stoper trzymał kąt prosty, pomiędzy blatem piły.

Do górnej części przykręcam uchwyt – warto zabezpieczyć się przed włożeniem ręki pod włączoną piłę.

Jak działa mój jig? Jeśli chcę zrobić widlicę, czyli proste połączenie, w jednym elemencie wycinam wpust, w które będzie wchodził czop. Mierzę w którym miejscu powinny być zrobione cięcia, po czym blokuję boczną prowadnicę piły, przy której będę prowadził jiga. Materiał mocuje ściskiem.

Kluczem do wykonania idealnego połączenia jest dobre wymierzenie elementów i dokładne cięcie.

Tego typu przyrząd sprawdza się, np. przy połączeniach stolarskich zakładkowych i widlicowych. Jedynym ograniczeniem jest długość elementu. Przy dłuższych odcinkach lepiej zrobić to ręcznie, bo długi element zamocowany pionowo może zrobić nam krzywdę.

Po pewnym czasie dokonałem drobnej modyfikacji i zamontowałem docisk kolanowy. Przy seryjnym cięciu wielu elementów, taki sposób mocowania drewna jest szybszy i dużo bardziej wygodny, od używania ścisków. Całość pokryłem warstwą bezbarwnego wosku, który ułatwia korzystanie z jiga.