Jak odnowić komodę? cz. 2/2

O tym, że stolarstwo i majsterkowanie to fantastyczne hobby chyba nikogo nie trzeba przekonywać. Czasami jednak młodzi adepci tej szlachetnej sztuki myślą, że zabawa z drewnem i wyrobami z niego to sztuka, którą trzeba studiować latami, a do tego należy posiadać warsztat, którego wyposażenie liczy się w dziesiątkach tysięcy złotych. Zobaczcie zatem jak nie-stolarz poradził sobie z renowacją starej komody. Zapraszam Was na drugą, i ostatnią, część materiału o odnawianiu komody. 

Szlifierki mimośrodowe mają sporo zalet: są mocne, łatwe w prowadzeniu, przy rozsądnym operowaniu nie przegrzewają się, prawie nie pylą… czy w takim razie posiadają jakieś wady? W pewnym sensie tak. Otóż zdarza się, że na szlifowanej powierzchni pozostają koliste zarysowania, o średnicy odpowiadającej średnicy ruchu mimośrodowego. 

Trudno jednoznacznie powiedzieć, kiedy powstają takie rysy, a kiedy nie. Wydaje się, że przy szlifowaniu drobniejszym papierem ściernym i przy „delikatniejszym” prowadzeniu narzędzia, rysy powstają w mniejszym stopniu lub też nie ma ich wcale.  Poza tym, jeżeli początkowo szlifowana powierzchnia jest bardzo nierówna i zniszczona, to rysy pozostałe na końcu (po szlifowaniu drobnym papierem ściernym) są i tak dużo mniejszym problemem i można je względnie łatwo usunąć szlifując choćby ręcznie lub szlifierką oscylacyjną. Z drugiej strony, opisany efekt trudno uznać za wadę tej konkretnej szlifierki, dlatego że jest to po prostu cecha wszystkich szlifierek mimośrodowych. Niezależnie od tego okazuje się, że rysy powstałe przy pracy szlifierką mimośrodową można usunąć również… szlifierką mimośrodową. Warto także zaznaczyć, że sprawą szalenie istotną przy pracach renowacyjnych jest dobór odpowiednich materiałów ściernych. Powinny to być materiały dedykowane do pracy z drewnem, dobrze, jeśli papier ścierny ma otwarte ziarno, wówczas nie ulega szybkiemu zużyciu i zapchaniu. 

Poniżej zdjęcie przypadkowego kawałka drewna, częściowo zeszlifowanego omawianą deltą, papierem o gradacji 100 (widoczna linia szlifowania).  

Pora na krótkie podsumowanie. Spośród kilku rodzajów szlifierek elektrycznych nie sposób wskazać narzędzia uniwersalnego, za pomocą którego przeprowadzimy pełną renowację zmęczonego mebla. Choćby opisane wyżej prace pokazały, że każda szlifierka ma swoje zalety i ograniczenia. Najbardziej wydajna szlifierka taśmowa staje się mało użyteczna przy szlifowaniu powierzchni nierównych i zaokrąglonych. W przypadku szlifierek mimośrodowych istnieje ryzyko powstania kolistych śladów, lecz mimo to jest ona nie do przecenienia, jeśli chodzi o szlifowanie powierzchni pofalowanych czy zaokrąglonych. Wreszcie żadna z tych szlifierek nie nadaje się do szlifowania trudno dostępnych miejsc – tu pole do popisu ma szlifierka oscylacyjna typu delta.  Chcąc w miarę skutecznie i komfortowo wykonywać prace w drewnie, jeden typ szlifierki to za mało.
A jakie były dalsze losy komody? Po końcowym szlifowaniu odpylono dokładnie wszystkie powierzchnie, a następnie większość niewidocznych powierzchni pomalowano dwukrotnie bezbarwnym lakierem akrylowym (wnętrze komody, dno z obu stron, tylną ścianę komody, dna szuflad od zewnątrz). Pozostałe powierzchnie pomalowano dwukrotnie (wnętrza szuflad) lub trzykrotnie (cała reszta – fronty szuflad, poprzeczki, blat, boki, elementy ozdobne) lakierobejcą ekskluzywną Sadolin, w kolorze „ciemny dąb”. Autor tego opracowania zdecydowanie nie czuł się na siłach, aby odtworzyć powłokę politurową. Po pierwszym otwarciu puszki z lakierobejcą można przeżyć lekki szok – w środku znajduje się galareta! Jednak okazuje się, iż żelowa konsystencja lakierobejcy jest bardzo przyjemna w pracy – preparat nie tworzy zacieków, łatwo się rozprowadza i daje równomierną powłokę. Oczywiście przed nałożeniem kolejnej powłoki lekko przeszlifowano malowane powierzchnie (tym razem ręcznie).

 

To ostatnia część zmagań z renowacją starych mebli. Jak podoba Wam się efekt końcowy? A może macie własne doświadczenia w tym temacie? Jeśli chcecie podzielić się zdjęciami, bądź wskazówkami dla tych, co planują podobną pracę, piszcie: panfleks@gmail.com. 

Część pierwsza dostępna jest tutaj.