Koniec lata, czyli domowy zielnik

Donica, a raczej osłonka na rośliny, które są już posadzone chociażby w plastikowych pojemniczkach, miała być w założeniach bardzo prosta i estetyczna. Do jej budowy Pan Fleks wykorzystał tanie i dostępne w każdym markecie budowlanym materiały: półkę z płyty laminowanej (kolor Venge, 1200x300x16mm), świerkową kantówkę (45x45x1000mm) oraz kawałek sklejki o grubości 6 mm. 

Budowę najlepiej zacząć od wyfrezowania w płycie (w półce) rowka na dno donicy. Wygodniej zrobić to przed pocięciem płyty na części, bo półka w jednym kawałku będzie łatwiejsza w obróbce: 

Rowek pod dno donicy najłatwiej wykonać frezarką – tutaj polecam narzędzie, którego opis znajdziecie w jednym z poprzednich postów – nadaje się do tej pracy wyśmienicie, bo można obsługiwać je jedną ręką, podczas gdy drugą unieruchamiamy półkę. Jeśli nie mamy dostępu do frezarki, dno można oprzeć o listewki przyklejone, bądź przykręcone po wewnętrznej stronie pudełka. Wykorzystana w projekcie półka jest oklejona ze wszystkich stron, a dodatkowo, jedna z jej części zaokrąglona – z punktu widzenia estetyki jest to rozwiązanie dużo lepsze niż płyta docinana i oklejana za pomocą dostępnych w marketach pasków. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby materiał na donicę dociąć i okleić w markecie. 

Wspomnianą półkę z płyty laminowanej tniemy na cztery części. Jeśli dysponujemy ukośnicą, zacinamy płytę pod kątem 45st, dzięki czemu boki bardzo ładnie i estetycznie nam się zlicują. Ze świerkowej kantówki docinamy 4 kawałki o długości 6 centymetrów, które posłużą nam za nogi donicy. Przygotowując dno ze sklejki pamiętajmy, aby dociąć kawałek szerszy i dłuższy o głębokość wyfrezowanego w półce rowka – po to, aby dno „wpuścić” w boki donicy. 

Mając już wszystkie materiały zastanówmy się nad rodzajem połączenia. Najłatwiej wykorzystać wkręty lub konfirmanty. Niestety, jest to rozwiązanie najmniej estetyczne, a dodatkowo – w donicy, która może mieć kontakt z wilgocią – mało praktyczne. Ostatecznie, Pan Fleks Postanowił połączyć boki donicy lamelkami (jeden z przyszłych postów zostanie poświęcony temu rodzajowi połączenia, ponieważ jest ono bardzo wygodne, estetyczne i mało kłopotliwe w wykonaniu). W wielkim skrócie – lamele to prasowane z drewna bukowego łączniki, które umieszcza się w wykonanych uprzednio, wyfrezowanych w materiale, rowkach. Jedyną rzeczą, której potrzebujemy do wykonania tego rodzaju połączenia jest lamelownica, (bądź: frezarka nutowa lub fugownica – nazw jest kilka, ale zazwyczaj chodzi o to samo. Urządzenie przypomina szlifierkę kątową, ale zamiast tarczy posiada specjalny stolik i frez.

Nadszedł czas na złożenie naszych klocków: 

Przy składaniu donicy uważajmy, aby nie uszkodzić okleiny płyty wsuwając dno ze sklejki w wyfrezowany rowek. Dno ze sklejki proponuję pokryć lakierem, ponieważ zapewne będzie miało kontakt z wodą. Jeśli rośliny chcemy posadzić bezpośrednio w donicy, jej wnętrze wyłóżmy grubszą folią, którą do boków i dna przymocujemy takerem. Do połączenia wszystkich części użyjemy kleju poliuretanowego, który dobrze znosi wilgoć – ma natomiast kilka wad: podczas wiązania pieni się i zwiększa swoją objętość, wypływając poza łączone elementy – pamiętajmy o tym i zawczasu zabezpieczmy materiał, np. taśmą malarską, bo klej bardzo trudno później usunąć. W jednym z kolejnych postów opiszemy ułatwienia związane z montażem podobnych skrzynek. 

Krótkiego opisu wymaga jeszcze wykończenie skrzynki. Docięliśmy poprzednio 4 odcinki świerkowej kantówki, które wykorzystamy jako nóżki. Przed zamocowaniem oszlifujmy dokładnie elementy i pokryjmy je lakierem bezbarwnym. Wystrój kuchni Pana Fleksa sprawił, że w tym konkretnym przypadku Pan Fleks postanowił pozostawić drewno w naturalnym kolorze – nic nie stoi na przeszkodzie, aby pomalować je na inny kolor. 

Donica jest gotowa do użytku – będzie to wspaniałe miejsce na zielnik, który możemy do woli wykorzystywać przez całą zimę 😉